Homo-Bestietnis: Neen, merci!

Dëser Deeg hunn d’Fransouse gewisen, datt si nach ëmmer eng « Grande Nation » sinn. Fir d’Homo-Bestietnis ze verhënneren sinn – je no Quell – tëschent  340.000 bis zu iwwer enger Millioun Leit op d’Strooss gaangen. Als Lëtzebuerger schummen ech mech, dat bei eis keen fir d’Rechter vun de Kanner an de Schutz vun där  traditionneller Famill manifestéiert – genee sou mann wéi et virun e puer Wochen Lëtzebuerger Demonstranten géint d’Ofdreiwung gouf. Et geng ee grad mengen, datt dat wat d’Leit hei am Land interesséiert sech just nëmme nach op den Index an op d’Vakanzefoire limitéiert.

D’Fransousen hu gewisen, datt een sech och nach kann fir Wärter engagéieren. Mir sollten eis e Beispill un hinnen huelen !

Fir et gläich ze soen : ech sinn net « homophob », dat heescht ech hu keng Angscht virun Homosexuellen. Ech sinn och net homosexuellefeindlech. Eierlech gesot sinn si mir, wat hir sexuell Orientéierung ugeet, sou laang wéi breet. Ech sinn nun eemol e ganz gewéinlechen,  heterosexuelle Mann a mech interesséieren Fraen, net Männer.

Mä et gëtt Fuerderungen vun enger Rei vun Homosexuellen, déi ech net kann a net wëll akzeptéieren. Iwwregens sinn och nach laang net all Homosexueller fir d’Homosexuellebestietnis. Zu Paräis hunn och bekennend Homosexueller géint sou eng Méiglechkeet argumentéiert. D’Homosexuellebestietnis ass eng Fuerderung vun denen méi radikale Lobbyen an och Parteien. An déi schaffen mat villen Tricen, an dorënner och ville falschen Argumenter.

Vill Leit stellen sech leider iwwerhaapt keng Froen méi wann et em Ethik geet.  An dacks héiert een, wann iwwerhaapt, nëmme ganz einfach  Sätz zu dem Thema wéi zum Beispill: „Wann si dat gär hätten, da sollen si et kréien“ oder „Et därf een déi Homosexuell net diskriminéieren“. Sou oder ähnlech denken vill Leit, dacks mengen si et jo wierklech gutt mä et ass awer, menger Meenung no, eng Toleranz op där falscher Plaz. Et geet hei ëm vill méi fundamental Problemer wéi zum Beispill  d’Bedeitung vum Bestietnis an d’Wuel vun de Kanner, an iwwer sou Froen lount et sech nun eemol nozedenken!

Fir mech ass virun allem mol kloer, dat déi Diskussioun iwwerhaapt keng politesch Prioritéit huet. Mir hätten eis sollen prioritär op déi aktuell an dréngend Froen ëm d’Bestietnis an d’Zivilrecht këmmeren. Virun allem eng Reform vum aktuellen Scheedungsgesetz wär néideg fir endlech mol de Pappen (an heiansdo Mammen) déi den « Droit de garde » nët hunn méi  Rechter ze ginn! Beim „droit de garde“ a beim „droit de visite“ stellen sech  déi richteg, grouss gesellschaftleche Problemer!  All Joer leiden Dausenden vu Pappen a Kanner ënnert hirer Trennung an der „non-représdentation d’enfant“.  Mä neen, mir ameséieren eis fir Leit déi keng Kanner op natierlechem Wee kënne kréien e Recht op e Kand ze ginn amplaatz mol d’Rechter vun de Kanner déi biologesch Pappen an enger Scheedungssituatioun hunn an déi gär mol géngen méi Zäit mat hire Pappen verbréngen  ze stärken.  D’Homo-Bestietnis ass e Musterbeispill vun enger falscher, gesellschaftlecher Prioritéit! Hei ginn d’Fuerderungen vun enger klenger, militanter Minoritéit virun d’Intressien vun engem groussen Deel vun der Bevölkerung gestallt. 

Déi ganz Diskussioun em d’Homosexuellebestietnis lieft virun allem vu falschen Argumenter. D’Bestietnis ass eng Institutioun vum Stat fir déi fruchtbar Kärzell vun der Gesellschaft ze schützen : an dat ass nun emol déi traditionnell Famill déi kann a soll  Kanner maachen fir dat eis Gesellschaft ka viru bestoen. D’Bestietnis ass kee staatleche Stempel fir eng Léift ze zertifiéieren. Ob zwee Lénkser oder zwee net-Lénkser sech schrecklech léif hunn oder net geet de Staat iwerhaapt näicht un an et interesséiert en och net.

D’Bestietnis als Institutioun huet eng besonnesch Stabilitéit – aanecht wéi de PACS déi jo keng Institutioun mä nëmmen e Vertrag ass – virun allem wéinst dem Schutz vun de Kanner. Dofir kann een e Bestietnis och net einfach kënnegen mä et muss een vun engem Geriicht gescheed ginn. D’Natur selwer vum Bestietnis als fortpflanzungsorientéiert a kannerschützend Institutioun schléisst menger Iwwerzeegung no  seng Extensioun   op homosexuell, also vu Natur aus onfruchtbar Koppelen aus. Wann de PACS als Liewenspartnerschaftsvertrag iere sollt Defizienzen opweisen, da muss iwwer eng Reform vum PACS nogeduecht ginn a net iwwer eng Reform vum Bestietnis.

Wa mir zouloossen dat och homosexuell Koppelen sech kënne bestueden verschärfe mir eventuell och nach eng ganz Rei vun ethesche Problemer rondrëm d’Procreatioun, zum Beispill  bei der Leihmutterschaft oder der Procréation médicalement assistée.

Mir schafen Problemer fir Kanner déi, wann si bei homosexuelle Koppelen opwuessen, net méi gläichzäiteg déi weiblechen an de männleche Pol vun der Mënschheet an hirem Liewen kenneléieren.  Wéi ganz vill Psychiateren a Psychologen sinn och ech iwwerzeegt, dat sou eng Situatioun der Entwécklung vun de Kanner schued.

Kanner sollen bei Papp a Mamm opwuessen, oder – wou dat de Fall ass – bei hirem Adoptivpapp an hirer Adoptivmamm, oder och a « familles recomposées », mä jiddefalls ëmmer bei enger Fra a bei engem Mann. Dësst ass fir d’Entwécklung vun de Kanner an d’Kenneléieren vun  hirer eegener sexueller Identitéit extrem wichteg. „Elteren“ heescht fir mech nimools zwee gläichgeschlechtlech Partner.

Op dësem Blog publizéieren ech an denen nächste Wochen ëmmer nees Argumenter a ginn Referenzen a Bicher géint d’Homosexuellebestietnis un. Dat ännert zwar leider näicht um Endresultat vum Vote an der Chamber, mä et ass mäin bescheidenen Bäitrag zum Widderstand!

 

 

 

Veröffentlicht unter Allgemein, Lëtzebuerg | Hinterlasse einen Kommentar

Kierchtuermpolitik

Am « Forum » vum Januar 2013 (op de Säiten 26 an 27) ass en Interview mam Stater Buergermeeschter Xavier Bettel iwwer d’Kiirchefabriken. An dem Interview gëtt den Här Bettel och gefroot :

« …Würden Sie den Bau neuer religiöser Bauten  unterstützen ? »

An den Här Bettel äntwert :

«In Zukunft möchte ich in Luxemburg prinzipiell keine ostentativ religiösen Gebäude. Sollte morgen eine neue Kirche gebaut werden, dann bitte ohne Kirchturm. Wenn morgen eine Moschee gebaut wird, dann ohne Minarett. Religion sollte mit nichts imponieren. Um sich als Gemeinschaft zu treffen, reicht ein Versammlungssaal. Die Moschee in Bonneweg besteht und funktioniert seit Jahren, auch ohne Minarett. » 

Et ass wuel unzehuelen, datt den Här Bettel mengt, op dëss Manéier de Problem vun de Minaretten zu Lëtzebuerg geléist ze hunn. Fir dat een e gutt Argument géint Minaretten huet, geet et duer fir an Zukunft och d’Kierchtierm ze verbidden. D’Relioun gëtt domatt architektonesch – mä wuel net nëmmen op déi Manéier – « kleng » gemaach. Si soll mat « näicht imponéieren ». Sou einfach kann een et sech maachen, mä sou einfach ass et net.

Et gëtt iwwregens e wichtegen Ennerscheed tëschent enger chrëschtlecher Kierch an enger Moschee : an enger Kiirch ass d’Realpräsenz vu Gott ugeholl, eng Moschee ass wierklech e Versammlungsraum – e Gebietshaus. Den Ennerscheed misst den Här Bettel, den jo bei all Gëleeënheet gär an Erënnerung rifft, dat hien een Semester orthodox Kiircherecht studéiert huet, eigentlech kennen.

Ech wéisst och net, dat de Kierchtuerm do wär fir ze « imponéieren ». Mech erënnert den Ubléck vum engem Kierchtuurm ëmmer dorun, dat et an eisem Liewen nach aner Froë gëtt, an zwar vill méi fundamentaler wéi zum Beispill den Tram duerch d’Stad oder dee nächsten DP-Kongress. Dat « ostentativt » um reliésen Bau ass eng Mahnung un de Mënsch. Fir vill Leit ass dat vläicht en Iergernis, fir mech ass sou eng Erënnerung un dat ganz Aanert an dat vill méi Wichtegt awer wëllkomm.

Och dowéinst ass fir mech dem Här Bettel seng reliéis-architektonesch Radikal-Léisung net akzeptabel. An zwar well ech op kee Fall wëll, dat eng Kierch an Zukunft soll missen op e Kierchtuerm verzichten an domat op e Bauelement  dat si siichtbar mecht an gläichzäiteg och op déi Plaz wou  d’Klacken hiert normalt Doheem hunn. Vläicht stëmmt et jo, dat déi gréng Parteispriecherin am Stater Gemengerot vu « nuisances sonores » geschwat huet, wou d’Ried op d’Kiircheglacke koumen. An dem Fall, huet déi betreffend Damm nes e wonnerbart Zeechnes vun där notorescher Intoleranz vun denen grénge Genossen geliwwert.

Nä, ech wëll dat eis Gesellschaft sech weiderhinn kann visibel an « ostentativ » zu hire jüdesch-chrëschtleche Wuerzelen bekennen. Ech wëll keng Kierchen ouni Tierm.

Mä wéi ass et dann mat de Minaretten?  Fir t’éicht soll mol festgehale sinn, datt déi fräi Reliounsausübung fir d’Muslimen zu Lëtzebuerg muss garantéiert sinn. Reliounsfräiheet  gehéiert zu de Mënscherechter an ass och hei am Land e verfassungsméissegt Recht. Et kann net sinn, dat a Westeuropa mat reliéise Minoritéiten sou verfuer gëtt, wéi et leider a ville muslimesche Länner de Fall ass.

Dat dat och a Moscheeën ouni Minaretter geet, ass jo alléng schonn duerch déi aktuell Praxis hei am Land bewisen. Dorop huet den Här Bettel jo explizit higewisen. An sou wéi dat an aneren europäesche  Länner a Géigenden schonn diskutéiert gouf,  zum Beispill an der Schwäiz,  denken ech och dat Minaretten net an déi lëtzebuergesch Architekturlandschaft  oder an d’Bild vun eisen iwwer Joerhonnerten gewuessenen Stied an Dierfer erapassen. Meng Positioun ass also e Jo zu Moscheeën, mä e Nä zu Minaretten.

Dat huet allerdéngs net nëmmen mat architektoneschen Argumenter a Landschaftsbiller ze dinn. Ech si mir bewosst, dat den Islam Waerter vermëttelt, déi net meng sinn an och net déi vun eiser Gesellschaft, wéinstens net bis elo. Ugefaangen bei der Polygamie, bei der Scharia a beim Verhältnis vum Islam zu de Chrëschten a Juden an zu denen aneren Reliounen oder och denen Netgleewegen. Déi Leit vun der AHA et consorts sollten sech iwwregens mol informéieren, wat am Islam iwwer den Emgank mat hiresgläichen recommandéiert gëtt.

De Bau vu Moscheeën därf net zu enger architektonescher Demonstratioun op en Usproch ginn, den ech net well an eisem Land akzeptéieren. Dat « Anert » wat do vermëttelt gëtt ass net eng Relioun vun der Léift wéi d’Chrëschtentum, mä e Glaawenssystem mat staarke politesche Komponenten déi eiser Gesellschaftsuerdnung oppe widderspriechen. Et ass nämlech net sou, wéi den Här Bettel et a  senger einfacher Léisung ënnerstellt, dat d’Reliounen  all d’sëlwecht wären. A mengen An kënnen a sollen si och dowéinst net all d’sëlwecht behandelt ginn. Ech refüséieren zum Beispill och e Verbued vun der Blutttransfusioun bei enger bestëmmter Sekt. Genee sou refüséieren ech d’Scharia, eng Scheedung iwwer Repudiatioun per SMS oder d’Polygamie.

Den Islam gëtt zu enger ëmmer méi grousser Erausfuerderung fir eis Gesellschaft. Eng « Moderniséierung » vum Islam gëtt iwwregens vu villen Islamwëssenschaftler gefuerdert, och a virun allem vu gleewegen Muslimen. Mä bis dohin ass et nach e ganz wäide Wee.

Dat mir also sollten op Kierchtierm verzichten fir keng Minaretten missen ze erlaben ass wuel net d’Léisung vun denen Problemer déi op eis Gesellschaft duerkommen. Vläicht awer wär et eng Léisung fir vill Problemer an eiser Gesellschaft wa mir nes méi Kierchtierm hätten.

 

 

Veröffentlicht unter Lëtzebuerg, Relioun | Hinterlasse einen Kommentar

Allez Jang! Allez Lili!

Op der Neijoersreceptioun vun der ADR de 17. Januar um Cents huet de Nationalpresident a.i., Roby Mehlen, d’Kandidaten fir d’Posten vum Nationalpresident a vum Generalsekretär vun der Partei virgestallt. Si stellen sech am März um Nationalkongress  der Wahl.

Fir de Posten vum Parteipresident kandidéiert den Dr. Jean Schoos. No brillanten Studien ass hien Véihdokter ginn. Hien huet eng eegen  Déiereklinik zu Berdorf an ass gläichzäiteg och de President vun de Lëtzebuerger Véihdokteren. Doriwwer raus ass hien och am Rettungswiesen ganz staark engagéiert.

D’Liliana Miranda gëtt vum Nationalkomittee als nei Generalsekretärin virgeschloen. Si ass eng fréier Journalistin an huet exzellent  Studien zu Lëtzebuerg an op der Sorbonne zu Paräis an de Fächer Franséich a Latäin  gemaach. Am Abléck studéiert d’Madame Miranda nach Luxemburgistik zu Lëtzebuerg an ass gläichzäiteg ADR-Fraktiounssekretärin.

Mat hinnen an de véier Vize-Presidenten Marceline Goergen, Carlo Kirsch, Roy Reding a Michele Retter hätt d’Partei eng ganz sympathesch, jonk an ausseruerdentlech  kompetent Equipe un hirer Spëtzt.  D’Marceline Goergen ass Conseiller am Stater Gemengerot, de Carlo Kirsch ass Pilot, de Roy Reding Affekot an d’Michèle Retter ass Staatsbeamtin.

Hinnen all wënschen ech vill Gléck an dee verdéngten Erfolleg!

Dat lo nach relativ nei Leit an der Politik d’Féierung vun der Partei iwwerhuelen ass en Zeechen dat d’Partei keng Angscht virun der personneller Erneierung huet. Och ass et e flotten Zoufall, dat d’Madame Miranda Portugisin ass (an lo och Lëtzebuergerin gëtt). Wéi dacks gouf der ADR reprochéiert auslännerfeindlech ze sinn! Am Abléck ass si awer déi eenzeg Partei déi eng Auslännerin an enger vun hiren héchsten Féierungspositiounen wëll gesinn. Ech hoffen, dat verschidde Leit och doduerch mol hir Viruerteeler géintiwwer der ADR kritesch iwwerpréiwen. 

 

 

 

 

 

Veröffentlicht unter ADR, Politik | 1 Kommentar