Déi konservativ Säit

An der Suite vun dem Bäitrag „Et wor ner keen…mee wor et de Stay behind?“, wëll ech hei op en interessanten  Reportage vun der BBC iwwer de Gladio opmierksam maachen. En ass 2 Stonnen a 25 Minutte laang an fir all déi, déi net all ze vill Zäit hunn, sief gesot, dat an der Minutt 37 – 38 kuerz iwwer de Lëtzebuerger Stay behind geschwat gëtt. Do set ën Här Mark Wyatt, e fréieren CIA Mataarbechter, dat d’Hollänner, d’Belsch an d’Lëtzebuerger ganz viirsiichteg mam Stay behind waren an extrem staark op säi geheime Charakter opgepasst hätten.

Interessant sinn awer virun allem – staark zësummegefaast – besonnesch dëss Aspekter aus dem Film:

– ët muss e kloren Ennerscheed gemaach ginn tëschent dem Stay behind an dem Gladio. Eng Vermëschung ass nëmme ganz begrenzt zoulässeg. De Gladio wär zwar  „a network of Stay behind structures“ (also net onbedéngt vun allen SB) awer  den Réseau war „involved in internal subversion“.  Am Film explizit genannt goufen Griichenland, Tiirkei, Dänemark, Norwegen, Holland a Spuenien.

– Zu dem Zweck wären „the extreme rights“ respektiv „right wing groups“ benotzt ginn. Sou eng Strukturen oder Grupppen gouf et menges Wëssens zu Lëtzebuerg net. De Film weist awer och op d’P2 Loge an méi allgemeng op eng ënnerstëtzend Roll vun de Freimaurer am Réseau SB hin.

– D’Amerikaner konnten SB Gruppen a verschiddenen Länner och op eege Fauscht opstellen, do wou déi lokal Regierungen net matgeschafft hätten. Dat wor awer zu Lëtzebuerg net de Fall.

– Déi Attentater an Italien goufen an engem ganz spezifeschen Kontext gemaach: eng staark lokal kommunistesch Partei, aktiv neo-faschistesch Bewegungen, Iddien iwwer eng eventuell  Bedeelegung vun de Kommunisten un enger Regirung….. An dem Kontext sollt e Klima geschaaf ginn, an dem d’Leit relativ liicht bereet wären Fräihet géint Sëcherhet ze tauschen. Déi Situatioun ass absolut net mat där zu Lëtzebuerg vergläichbar, wou d’Leit sech an hirer grousser Majoritéit mat hirem Staatswiesen identifizéiert hunn. Bei eis am Land wor ausserdem dat elektoral Gewiicht vun de Kommunisten am Vergläich mat Italien oder Frankräich kleng.

– Déi Attentater an denen de Gladio an Italien soll bedeelegt gewiecht sinn oder reëll bedeelegt war, sollten der politescher Lénker zougeschriwwe ginn. Zu Lëtzebuerg gouf et näicht Vergläichbares. Hei gouf et just e puer Erpresserbréiwer „sans but lucratif“,  well Suën si keng gefloss.

– Zu Lëtzebuerg gouf zwar och – wéi am Ausland – en Attentat (an nach e schwaacht…) géint eng Zeitung gemaach, awer keen eent géint e Politiker. Et ass och nie zu iergend engem massiven Ugrëff géint Mënscheliewen komm, wéi zum Beispill an Italien oder an der Belsch.

– am meeschten interesséiert huet mech dee Passsge aus dem Film (ëm 1:50) wou et em rietsgeriichten Jugendlageren mat para-militäreschen Exercicen an de belschen Ardennen geet. Net oninteressant woren och déi Passagen ëm e gewëssen „Latinus“ an der Belsch den sou e Genre vun eegestännegem Privat – Stay behind schéngt bedriwwen ze hunn.

Iwwregens ass hei nach e Saz aus dem Buch „Et war net keen“ (S. 101): „Genauestens unter die Lupe nehmen die Ermittler aber auch eine Clique junger Männer, die in den Wäldern in der Umgebung der Hauptstadt Krieg spielt -eine Wehrsportgruppe.“ Hat déi Lupp genuch vergréissert?

Elo wou sech a Frankräich d’Debatt ëm d’Homosexuelle -„Bestietnis“ weider zouspëtzt, ass et interessant fir op déi Initiativ vun well schonn iwwer 20.000 Buergermeeschteren an aneren Gemengemandatären  (officiers de l’état civil no franséichem Recht) opmierksam ze maachen, déi  eng Petitioun géint déi gesellschaftlech Fehlentwécklung ënnerschriwwen hunn. Déi Initiativ gouf iwwerparteilech gegrënnt: vun zwee Politiker vun der Rietser an zwee vun der Lénker.

Hei ass de Link:

http://www.mairespourlenfance.fr/

Et sinn d’Buergermeeschteren déi d’Leit bestueden, net d’Deputéierten an net d’Sénateuren. Et därf een also hoffen, dat et an enger Rei vu Gemengen zu Widderstand géint d’Homo-„Bestietnis“ kënnt, sollt sou e Gesetz da gestëmmt ginn.

Iwwer 3.000 Ennerschrëften sinn vu gewieltenen Leit vun där politescher Lénker, déi een fir dee Geste natierlech muss besonnesch felicitéieren.

Wéi ass et mat de Buergermeeschteren zu Lëtzebuerg? Gëtt et bei hinnen keen Widderstand?  Wou ass d’Stëmm, besonnesch vun den CSV-Buergermeeschteren, mä och vun denen aneren?

Hei ass d’Argumentatioun vun denen franséichen „Buergermeeschteren fir d’Kanner“:

„Pourquoi s’opposer au mariage et à l’adoption par les couples homosexuels ?

Au nom de la protection de l’enfance, car il n’y a pas de droit à l’enfant, il y a un droit de l’enfant. Tout enfant a droit à un père et une mère. C’est cette complémentarité qui lui permet de construire son équilibre. Refuser à l’enfant le droit d’être élevé par un père et une mère, ou lui brouiller ses repères dans le cadre de la procréation médicalement assistée par exemple, c’est prendre le risque de le déstabiliser psychologiquement.

Au nom du rôle du mariage. Le mariage a été créé pour encourager le renouvellement des générations, qui est la condition de survie de notre société. Le mariage n’est donc pas d’abord la reconnaissance d’un sentiment amoureux : l’Etat n’a pas à se mêler de la vie privée des gens. Le mariage est une institution qui reconnaît la mission d’intérêt général de la famille et protège les plus faibles de ses membres. Le mariage est le socle de la société, parce qu’il est la première cellule sociale de l’enfant et qu’il est le lieu du pari de la différence et que c’est sur ce pari que la société se construit.

Au nom de la conception républicaine de la liberté. La liberté n’est pas la satisfaction illimitée des désirs de chacun : l’individualisme dérégulé. Jamais on ne peut exercer sa liberté au détriment d’un autre. En ne reconnaissant pas à l’enfant la liberté fondamentale de ne pas être privé de la complémentarité d’un père et d’une mère, on nie cette définition républicaine. On cède à une revendication dont on ne sait pas mesurer aujourd’hui l’ensemble des conséquences.

Au nom de la conception républicaine de l’égalité. L’égalité n’est pas le gommage des différences. L’égalité, c’est le même traitement pour les mêmes situations. Or la situation d’un couple hétérosexuel se distingue de celle d’un couple homosexuel puisque le premier fait le pari de la fidélité dans cette différence fondamentale de l’humanité qu’est la différence des sexes. Cette altérité sexuelle du couple ouvre l’enfant (naturel ou adopté) sur le pari de la différence dans la vie en générale. C’est ce que toutes les sociétés reconnaissent et encouragent depuis des millénaires chez les couples hétérosexuels.

Au nom de l’éthique. Les arguments d’égalité des droits invoqués pour les couples homosexuels ouvrent la porte à d’autres “égalités de droit” suivant la même logique erronée : le droit à avoir un enfant pour tous (Procréation Médicalement Assistée ou Gestation Pour Autrui), le droit à se marier à plus que 2 (notamment protéger juridiquement les couples d’hommes et de femmes s’organisant pour avoir un enfant à eux 4) etc. Or cette logique est erronée car elle fait fie de tout repère éthique fondamental et indiscutable. Dans cette logique, tout est discutable au nom du progrès.

Au nom du principe de parité. Ce principe de parité tend à être appliqué dans toutes les sphères de la société, dans les entreprises, dans partis politiques, dans les instances gouvernementales. Or dans la famille, base même de la rencontre et du dialogue dans l’altérité sexuelle, ce principe serait supprimé ?

Le collectif rejette évidemment toute homophobie et tout jugement de valeur. Le choix ou le mode de vie des personnes homosexuelles sont parfaitement respectables, mais leur union ne s’inscrit pas dans le cadre du mariage, qui est une institution républicaine avec un but précis. On peut d’ailleurs remarquer que de nombreuses personnes homosexuelles, relayées par des associations (« + gay sans mariage », par exemple) s’opposent au projet de loi.“

http://www.mairespourlenfance.fr/

Eng vun dene villen Uersaachen firwat ech géint d’Homosexuelle-« Bestietnis » sinn, ass dat ech virun all Verännerung vun der Definitioun vun der Institutioun vum Bestietnis warnen. Op verschiddene Plazen  hat ech schonn dorop opmierksam gemaach, dat all Opweechung vun där Institutioun kann zu Konsequenzen féieren, déi net eisem « Ordre public » entspriechen an och net vun enger Majoritéit vun der Populatioun géngen akzeptéiert ginn. Niewebäi gesot, sinn ech och iwwerzeegt, dat och dat aktuell geplangten Homo- « Bestietnis » keng Majoritéit an der Bevölkerung fënnt, zemools net wéinst dem Adoptiounsrecht.

Et gëtt an all Gesellschaft eng Rei vun, virun allem, lénken Intellektuellen déi um Demontage vun eiser traditionneller, jüdesch-chrëschtlech geprägter Gesellschaft interesséiert sinn. D’Immigratioun, de Multikulturalismus an zum Deel och déi bewosste Förderung vun de net-chrëschtleche Reliounen sinn hir Instrumenter fir hir Ziler ze erreechen. Déi Oppenheet an d’Toleranz vun eiser westlecher Gesellschaft ginn zu Waffen fir hir Zerstéierung ëmfonctionnéiert. De forcéierte Pluralismus soll eis eege Kultur mat hire moraleschen Wäerter fir t’éicht relativéieren an dono neutraliséieren.

Als Beispill fir sou Entwécklungen zitéieren ech haut mol e Beispill aus der Schwäiz. An der Schwäizer Zäitschrëft « Die Weltwoche » vum 21. Juli 2011 stoung en Artikel mam Titel « Scharia für die Schweiz, Professoren und Richter anerkennen Minderjährigen-Heirat und Vielehe ».

D’Universitéit vu Freiburg an d’Universitéit vun Zürich an do virun allem den « Center for Islamic and Middle Eastern legal studies » (Cimels) haten do e Kongress organiséiert fir dofir ze plädéieren déi säkular Familljerechtsuerdnung an der Schwäiz fir « aner reliéis-kulturell Konzeptiounen opzemaachen ». D’Rechtsuerdnungen vun den Immigratiounslänner sollten denen verschiddenen « Liewensentwërf » gerecht ginn an der « Pluralitéit an der Gesellschaft » Rechnung droen, dat Ganzt am Numm vun der « kultureller Sensibilitéit ». Upassen sollen sech net d’Awanderer, mee d’Awanderungsgesellschaften.

Geschéien soll dat duerch d’Integratioun vun islamesche Normen an déi Schwäizer Rechtsuerdnung an hannerfrot gëtt besonnesch « ob es gerechtfertigt ist, die christlich-bürgerliche Vorstellung der Ehe als monogame, auf Lebenszeit geschlossene und umfassend institutionalisierte Verbindung von Mann und Frau durch die Nichtanerkenneung anderer Eheformen auch im internationalen Kontext durchzusetzen. ».

Iwwer de Wee vum Internationalen Privatrecht, wéinstens an enger éichter Phas, sollen also virun allem d’Polygamie, d’Bestietnis mat Mannerjähregen an duerch Stellvertriedung geschlosse Bestietnisser unerkannt ginn. Och e Bestietnis dat net op der Gemeng mee virun engem Imam geschloss gouf, soll unerekannt ginn. Wann och do – lo mol – just bei Bestietnisser déi am Ausland geschloss goufen. An der Schwäiz kënnen polygam Bestietnisser am Ierfrecht scho berücksichtegt ginn, genee sou och beim Familljennozuch oder der Fammiljenzësummeféierung zum Beispill bei unerkannten Asylanten oder aneren Persounen mat engem Bleifrecht.

Interessant ass och, dat déi lenk Kreeser déi sou Entwécklungen virundreiwen, dat dacks mam Argument vun de Mënscherechter  vun den Immigranten maachen. Polygamie als Mënscherecht ? Solle mir hei am Westen sou e Recht unerkennen ? Meng Meenung dozou ass natierlech Neen !

Et gëtt iwwergens kee forcéiert an eis westlech Länner anzereesen an wen wëll véier Fraen oder véier Männer hunn (polygam/polyandresch/hetero/homo/lesbo, wéi och ëmmer), den soll dat dann soss entzwuerch maachen.

Mat grousser Suerg gesinn ech dat hei am Land déi parlamentaresch Kommissioun déi sech ëm d’Revisioun vun der Verfaassung këmmert, proposéiert, dat de « mariage civil » net méi ëmmer muss virum « mariage religieux » stattfannen. Das ass e Schrëtt a Richtung parallel Rechtsuerdnungen a parallel Gesellschaften hei am Land. Mir musse kloerstellen, dat e Bestietnis hei am Land nëmme kann unerkannt a rechtswierksam sinn, wann e « mariage civil » ofgeschloss gouf. Alléng déi Lëtzebuerger Gesetzer am Fammilljerecht oder vu vergläichbaren Rechtsuerdnungen sollen hei gëllen an applizéiert ginn!