Déi konservativ Säit

Am Januar dësst Joer haten d’Froen ëm d’Nationalitéitegesetz an d’Wahlrecht fir Auslänner héig Wellen geschloen. Op rtl.lu woren Honnerten vu Kommentaren publizéiert ginn, vun denen ech der vill gelies hunn.

Een dovun huet mech awer besonnesch verwonnert. Et goung em d’ADR an et gouf do gesot,  dat een d’ADR net kéint wielen, soulaang si sech geng ob den däitschen Dichter aus der Romantik Herder beruffen. Nun, zënter 2008 sinn ech Member an der ADR, am Joer 2012 wor ech souguer fir ë puer Méint Parteipresident, mä et wor mir bis dohin ni zu Ouere komm, dat meng Partei sech geng op den Johann Gottfried von Herder beruffen. Ech stoung virun engem Rätsel.

Pousséiert wëssenschaftlech Nofuerschungen bei Wikipedia hu mir bäibruecht, dat : «  In der Zeit des Nationalsozialismus wurde Herders Nationenbegriff, seine Polemik gegen den späten Kant, seine Ideen über Nationalcharakter unter anderem umgedeutet und instrumentalisiert, um die NS-Ideologie auch im früheren Bildungsbürgertum zu verbreiten.“

Do wousst ech : hei probéiert alt nes een d’ADR an de rietsen Eck ze drécken. De groussen Denker Johann Gottfried von Herder (1744 – 1803) gouf vun de Nazien  (1933 – 1945) mëssbraucht, an dowéinst soll lo – 2013 – an hei – zu Lëtzebuerg – d’ADR iwwer eng temporal Gedankebréck zum Här von Herder en nationalsozialistesche Stempel opgedréckt kréien.  Souwäit wor mir also lo mol alles kloer. Mä wat sot dann eigentlech den Här von Herder  iwwer d’Natioun ? Ech zitéieren zwee Passagen aus Wikipedia :

„Sein Hauptwerk Ideen zur Philosophie der Geschichte der Menschheit (1784–1791)^[7] beruht auf den Gedanken, die er bereits in kleineren Schriften veröffentlicht hatte. Es ist eine Zusammenfassung seiner Erkenntnisse über die Erde und den Menschen, „dessen einziger Daseinszweck auf Bildung der Humanität gerichtet ist, der alle niedrigen Bedürfnisse der Erde nur dienen und selbst zu ihr führen sollen“. Er legte seine Auffassungen über Sprachen, Sitten, Religion und Poesie, über Wesen und Entwicklung der Künste und Wissenschaften, über die Entstehung von Völkern und historischer Vorgänge dar. Vernunft und Freiheit hielt er für Produkte der „natürlichen“ ursprünglichen Sprache, Religion für den höchsten Ausdruck menschlicher Humanität. Die unterschiedlichen natürlichen, historischen, sozialen und psychologischen Umstände führen zur vielschichtigen Differenzierung der Völker, die verschieden aber dennoch gleichwertig sind. Herder „interpretiert die Menschheitsgeschichte als die vernunftgeleitete Fortsetzung der Naturgeschichte: So, wie die Organisationsweise eines Lebewesens zugleich durch seine organische Kraft und seine Umwelt bestimmt ist, muss die kulturelle Entwicklung eines Volkes, wenn sie gelingen soll, zugleich bestimmt sein durch den »Charakter« oder »Genius eines Volks« und durch die physischen Bedingungen (»Clima«) des »Landes« oder »Erdstrichs«, in dem es lebt. Diese beiden Determinanten beeinflussen sich wechselseitig: das jeweilige »Clima« prägt die Sinnlichkeit und Denkart des Volkes, das Volk prägt sein Land, indem es dieses zweckmäßig gestaltet, d. h. kultiviert. Im Laufe ihrer Geschichte bildet so jede Kultur eine organische, Mensch und Natur umgreifende Einheit, die einzigartig ist, weil jedes Volk besondere Anlagen hat und jedes Land spezifische Anpassungen erfordert bzw. Nutzungsmöglichkeiten bietet. … Auf der Erde entsteht so eine Vielfalt einzigartiger, inkommensurabler, gleichberechtigter Formen von Kultur und eben darin besteht, so betont Herder gegen die aufklärerische Idee einer Universalgeschichte, das Ziel der Menschheitsgeschichte; »zur Vollkommenheit der menschlichen Natur gehört, daß sie unter jedem Himmel, nach jeder Zeit und Lebensweise sich neu organisiere und gestalte«^[8] … Eine Vielfalt von Landschaften mit Eigenart ist der räumlich-materielle Aspekt dieser kulturellen Vielfalt.“^[9]“

An hei den zweeten Passage :

«   In seiner Schrift Auch eine Philosophie der Geschichte zur Bildung der Menschheit formulierte er die These, dass die „Mächte der Geschichte“ wie Nationen, Epochen jeweils ihren eigenen Wert in sich tragen und unabhängig vom Betrachter zu beurteilen sind. Herder gilt damit als Erfinder des Nationenbegriffs. Seine Vorstellung der Nation unterschied sich allerdings vom Konzept des Nationalismus im 19. Jahrhundert.^[17] Herder zufolge bestimmen Gleichwertigkeit und Mannigfaltigkeit den Charakter der Nationen. Auf die Frage „Was ist [eine] Nation?“ antwortete er:

„Ein großer, ungejäteter Garten voll Kraut und Unkraut. Wer wollte sich dieses Sammelplatzes von Torheiten und Fehlern so wie von Vortrefflichkeiten und Tugenden ohne Unterscheidung annehmen und…gegen andre Nationen den Speer brechen?… Offenbar ist die Anlage der Natur, daß wie Ein Mensch, so auch Ein Geschlecht, also auch Ein Volk von und mit dem anderen lerne…bis alle endlich die schwere Lektion gefaßt haben: kein Volk ist ein von Gott einzig auserwähltes Volk der Erde; die Wahrheit müsse von allen gesucht, der Garten des gemeinen Besten von allen gebauet werden.“ (nach Sunnus^[18]).

Die den Aufklärern bedeutende Idee der Toleranz wandte Herder auf andere Völker und Geschichtsepochen an. Er legte damit den Grundstein zum Historismus.
Mit seiner Kulturtheorie und Geschichtsphilosophie, die, entgegen dem Universalismus der Aufklärung, als Ziel der Menschheitsgeschichte die Entwicklung einzigartiger Einheiten aus Volk und Land begreift,^[19] hat Herder eine wesentliche Grundlage konservativer Kulturtheorie (siehe z.B. Wilhelm Heinrich Riehl) entwickelt und auch die Basis für das Forschungsprogramm der klassischen länder- und landschaftskundlichen Geographie gelegt,^[20] das Carl Ritter, unter explizitem Hinweis auf Anleihen bei Herder, formuliert hat.“

Lo kann een all déi Iddien natierlech diskutéieren, mä, éierlech gesot, hunn ech lo net direkt eppes an dem Text entdeckt, wat d’ADR haut géng « onwielbar » maachen, souguer wann si sech géng explizit op dem Här von Herder seng Iddien aus dem 18. Joerhonnert bezéien, quod non. Jiddefalls schéngt den Här von Herder a sénger Zäit e besonnesch  tolerante Mënsch gewiescht ze sinn,

Meng naïv Meenung hunn ech awer missen iwwerdenken wou mir en Artikel vum 11. Juni 2009 aus dem Lëtzebuerger Land presentéiert gouf.  Den Artikel wor vum Här Fernand Fehlen an huet geheescht « Soziologie des Wahlresultats – Abfuhr für die ADR ».

Ech zitéieren aus dem Här Fehlen séngem Artikel :

“In ihrem im Mai 2008 vorgestellten Manifest zur Förderung der Luxemburger Sprache unternimmt die ADR einen recht hilflosen Versuch, die Luxemburger Nation und Sprache theoretisch zu begründen, und fällt dabei in eine ideengeschichtlichen Kontroverse der Mitte des 19. Jahrhunderts: Sie lehnt eine politische Definition der Nation, die sie ASTI und Ernest Renan zuschreibt, ab, um die Gegenposition der deutschen Romantiker einzunehmen, für die der Wunsch zusammenzuleben nicht genügt, sondern es einer tieferen Begründung der Volksgemeinschaft bedarf. Gegen die Willensnation entscheidet die ADR sich für die Abstammungsnation, indem sie Herder und Fichte zitiert. Aber nicht vom Volksgeist oder von gemeinsamer Abstammung ist die Rede, sondern von der Sprache, in der das Volkstum verankert ist: „De Wonsch zesummenzeliewen geet alleng net duer, dëst Zesummeliewen kann nëmmen iwwer eng gemeinsam Sprooch geregelt ginn, an déi ass zu Lëtzebuerg Lëtzebuergesch.“

Lo wees ech bis haut nach net, ob d’ADR jemools offiziell « Herder und Fichte » zitéiert huet. Eigentlech wär ech doriwwer net traureg, well dat erlabe géng festzestellen, dat d’ADR och an der däitscher Philosophigeschicht an Dichtung en absolut anstännegen Bildungsniveau opweises hätt. Fonnt hunn ech awer leider nach näicht, och net den Manifest op den den Här Fehlen  sech bezitt. Vläicht kann den Här Fehlen oder soss een mir jo déi Quellen uginn oder déi Dokumenter weisen.

Am Abléck schéngt et mir als wär déi Verbindung tëschent der ADR an  dem Här von Herder eng perséinlech Interpretatioun vum Här Fehlen, opgrond vun dem Saz den hien zitéiert: “De Wonsch zesummenzeliewen geet alleng net duer, dëst Zesummeliewen kann nëmmen iwwer eng gemeinsam Sprooch geregelt ginn, an déi ass zu Lëtzebuerg Lëtzebuergesch.“

Ma gutt, ech loosse mech gär beléieren an da warden ech alt mol nach op weider  Zeienaussoen, DNA-Spueren a Fangerofdréck am Dossier Herder. Bis och déi lecht geheim Réseauen an international Conspiratiounen an där do Saach opgedeckt goufen, behaapten ech jiddefalls mol d’ADR ass absolut wielbar. An ech soen, dat et gutt ass, dat et hei am Land nach eng Partei gëtt déi sech fir d’Lëtzebuerger Natioun, d’Lëtzebuerger Nationalitéit an d’Lëtzebuerger Sprooch asetzt,  an dat ouni all Xenophobie.

Den Här von Herder hätt dat wahrscheinlech och sou gesinn. Am nächste Liewen froen ech en dat.

Commentaires

Soyez le premier à ajouter un commentaire!

Click here to cancel reply.

• ·Name (required)
• ·Mail (required)(will not be published)

Kommentar

Iwwer där aktueller Debatt ëm d’Homo-«Bestietnis» an en Adoptiounsrecht fir homosexuell Koppelen, därf en net den Interessi fir déi richteg, also déi traditionnell, heterosexuell Familljen an hir Aufgaben a Suergen verléieren. D’Famill ass en extrem wichtegt Thema, och an der Politik, an et ass net fir näicht, dat sech d’Programmer vun de Parteien grad op dësem Punkt staark ënnerscheeden. Ech ënnerstëtzen jiddefalls voll d’Propositioun vun der ADR fir de Familljen déi finanziell Méiglechkeet ze ginn, fir kënnen fräi ze wielen, ob si wëllen hir Kanner doheem erzéien oder ob si se wëllen an eng Struktur ginn.

Meng perséinlech Meenung ass, dat een et dë Mammen net nëmmen soll erméiglechen, mä si och soll aktiv encouragéieren fir hir Kanner selwer an doheem ze erzéien. Dofir sollen si jo eng Pai kréien vun där all üblech Sozialcotisatiounen bezuelt ginn. Op déi Manéier gëtt et och am Fall vun enger Scheedung keng sozial Noutfäll, zum Beispill am Beräich vun de Pensiounen.

Et gëtt keen méi ë wichtege Beruff wéi den vun der Mamm. D’Kanner brauchen eng Mamm déi fir si do ass an déi och ëmmer Zäit fir si huet. D’Kanner brauchen hir Mamm an natiirlech och hire Pappp, fir si opzefänken, si ze stäipen, ze tréischten, staark ze maachen, ze förderen awer och fir anstänneg gezillt ze ginn. Si brauchen hir Mamm an hire Papp als Virbiller. Si brauchen si fir hir eegen Identitéit ze fannen. Si brauchen si, well d’Elteren hinnen nach kënnen richteg Wärter vermëttelen, wann si et dann net dem Stat erlaben, fir hir Kanner schonn vu Klengem un ze endoctrinéieren. Kanner brauchen Rouh an en Doheem. Eng Koppel déi Kanner op d’Welt setzt iwwerhëllt eng enorm Verantwortung a leescht e wichtege Bäitrag fir eis Gesellschaft! De Stat muss déi traditionnell Famill dowéinst schützen an si ënnerstëtzen.

Natierlech muss een dene Mammen, déi spéider an hire Beruff zréck goe wëllen,  hëllefen. Natierlech muss een hinnen d’Méiglechkeet ginn sech berufflech nes op den aktuelle Stand ze bréngen. A selbstverständlech gehéiert et zu den Aufgaben vun der Politik et méiglech ze maachen fir Beruff a Famill sou gutt wéi méiglech ënnert een Hutt ze bréngen.

An leider ass et net ëmmer méiglech fir eng Wiel ze hunn:  Mammen déi aus iergend engem Grond alléng am Liewe stinn (natierlech och Pappen an sou enger Situatioun) hunn meeschtens keng Alternativ zum Beruff. Si sinn dacks a schwiiregen Situatiounen, souwuel zäitlech wéi och materiell. Och déi allengerzéiend Persounen mussen genuch Versteesdemech an Ennerstëtzung kréien.

Dat ännert awer absolut näicht u menger Grondastellung zur Famill: ideal wär et wann d’Mamm soulaang wéi et geet doheem bleiwe géif a fir hir Kanner do wier. Déi finanziell, staatlech Ennerstëtzung fir d’Fammilljen soll virun allem den do Modell aktiv ënnerstëtzen.  Ech sinn iwwerzeegt, dat vill vun denen aktuellen Problemer an der Gesellschaft vun denen leider dacks schlechten Zoustänn an de Fammilljen hirkommen. Wann d’Kanner eng Mamm doheem hunn, profitéieren net nëmme si dovun, mä déi ganz Gesellschaft mat.

Duerch en ausgezeechente Lieserbréif dëser Deg am Wort, sinn ech op eng Schwäizer Etüd zum Thema Wichtegkeet vun der Famill fir d’Kanner a vun der Roll vun der Mamm opmierksam ginn.  Et ass déi sougenannten Franz-Studie vun der Universitéit vu Fribourg an der Schwäiz.

http://www.unifr.ch/pedg/franz/

Eng Rei vun interessanten Bemierkungen stinn an enger Zësummefaassung vun där Etüd:

http://www.unifr.ch/webnews/content/20/File/Dossier%20Bildungsort%20Familie.pdf

An hei ass och nach en Zeitungsartikel aus der NZZ zu dem Thema (Michael Schoenenberger : Die Familie ist entscheidend)

http://www.nzz.ch/aktuell/schweiz/die-familie-ist-entscheidend-1.17930089

Ech sinn nach laang net mat allem averstaan wat an där Etüd steet, virun allem net mat der Kritik un de Pappen an der Interpretatioun vun der Roll vum Papp déi heiansdo do gemaach gëtt. Trotzdem: den moraleschen Absolutheetsusproch vum Modell Crèchen an Maison-Relais muss duerch sou Etüden hannerfrot ginn. An dat ass e wichtegen a positive Schrëtt.

Vill Fraen wären eigentlech léiwer eng Beruffsmamm fir hir eege Kanner wéi a soss engem Beruff oder an enger « Carrière », wat dat och ëmmer soll sinn. Déi Mammen mussen onbedéngt besonnesch ënnerstëtzt ginn.  Et muss Schluss sinn, mat dem gesellschaftlechen Drock fir d’Fraen onbedéngt wëllen an e Beruff ze dreiwen. Si sollen sech endlech nes fräi kënnen entscheeden, ob si net hirer Famill an hire Kanner wëllen d’Prioritéit ginn!

No ville, laange Joeren Aarbecht, ville Budgetsdépassementer, a villem intellektuellem an administrativem Duercherneen,  ass de Festungsmusée ënnert dem Numm Musée « Dräi Eechelen » am Joer 2012 endlech opgemaach ginn. Nach am Januar 2010 wor zu dem Thema eng gréisser Debatt an der Chamber, an där d’ADR och e Paradigmewiessel an der Konzeptioun vun dem Musée ugeschwat an ugeprangert hat. Ufanks wor virgesinn, dat um éichte Stack vum Fort Thüngen eng Ausstellung iwwer d’ Lëtzebuerger « Identitéit » (am Singular) sollt entstoen, ë bësschen am Geescht an an der Nofolleg vun der 150 Joer-Ausstellung aus dem Joer 1989. 2010 ass dunn op eemol, anscheinend op Initiativ vun der Uni, déi Iddi opkomm amplaatz vun der « Identitéit » léiwer vun den « Identitéiten » (am Plural) ze schwätzen, an dat, wéi kéint et och aanecht sinn, mam Accord vun der CSV an ënnert der Verantwortung vun der Madame Minister fir Kultur, Octavie Modert.

Wen e bësschen e Gespier fir dat « politescht Korrekt » huet, den huet direkt verstaan, dat hei eppes ganz Wichteges verännert gouf, an net nëmme grammatesch. D’Lëtzebuerger Identitéit sollt verwässert ginn, opgeléist am Multi-Kulti, onkenntlech gemaach well politesch net méi erwënscht. A genee sou sollt et och kommen! Déi Ausstellung déi lo – wuel vun der Uni Lëtzebuerg, mä ënnert der politescher Verantwortung vun der CSV – um éichte Stack vum Fort Thüngen installéiert gouf, ass eng Frechheet fir d’Lëtzebuerger Vollék.

Den éichten Deel vun der Ausstellung besteet aus e puer Filmercher déi am Auditorium gewise ginn.

An dem Film den iwwer d’Geschicht vum Land geet, gëtt de Referendum am Zweete Krich mat kengem Wuert ernimmt. Dat d’Lëtzebuerger sech deemools nach mat Leif a Séil fir hir Sprooch agesat hunn, schéngt den Auteuren absolut net gepasst ze hunn, well am Film iwwer d’Migratioun gëtt Lëtzebuergesch als eng « langue d’exclusion » portraitéiert. Zwar e bësschen méi subtil (eng Sprooch déi net als Kommunikatiounssprooch consideréiert gëtt, gëtt zu enger Exclusiounssprooch), mä de Message ass awer kloer. D’Lëtzebuergescht als Integratiounssprooch oder dat Franséicht als « Exklusiounssprooch » fir vill Lëtzebuerger, sou Gedanken kommen an denen Propagandafilmer selbstverständlech net vir.

D’Asylanten ginn als Krichsflüchtlingen porträtéiert, där hiren Afflux « Remouën » verursaacht hätt. Den gréissten Problem an dem Kontext, den vum Asylmëssbrauch, gëtt selbstverständlech net thematiséiert. Et ass awer nëmmen de Mëssbrauch vum Asylrecht den bei ville Leit net gutt gesinn ass, an net d’Asylrecht per se. Trotzdem gëtt de Lëtzebuerger ënnerschwelleg Rassismus ënnerstallt.

Suergen mecht och de Lëtzebuerger Text wann et em d’Verfolgung vun de Judden ënnert der Okkupatioun geet. Wuel gëtt gesot, dat de Protest vun de Lëtzebuerger sech a Grenzen gehaalen hätt, mä « wou déi jonk Lëtzebuerger » hätte missen an d’Wehrmacht goen, do hätten d’Leit dann net méi stall gehal. Dorunner gefällt mir net, dat een kéint mengen, den Auteur hätt net verstaan, dat d’Judden genee sou Lëtzebuerger waren wéi déi aner Leit och! Sëcher, et gouf demools och vill auslännesch Judden hei am Land, méi déi verbal Oppositioun tëschent « Judden » a « Lëtzebuerger » ass fir mech absolut net akzeptabel.  Mäi Grousspapp wor ë Lëtzebuerger Judd an ermuerd gouf en am KZ Mauthausen.

Schliesslech iwwerloossen ech denen sérieuxen Historiker – dat mussen net onbedéngt där vun dene  sinn, déi un där Ausstellung am Festungsmusée matgeschafft hunn – fir ze iwwerpréiwen op den däitlechen Parallelismus tëschent der Nidderschlooung vun Opstänn 1917 duerch däitsch Truppen an der Nidderschlooung vun engem aneren Opstand 1921 duerch franséich Truppen, den an denen Filmer hiergestallt gëtt, gerechtfärdegt ass oder net.

Den zweeten Deel ass déi eigentlech Ausstellung iwwer eis pluralistesch « Identitéiten ».

Wen do ieren mengt Statuen vun de Lëtzebuerger Keeser aus dem Mëttelalter ze fannen, oder Referenzen op d’Sprangprësessioun, d’Schueberfouer, d’Octave oder den Hämmelsmarsch dee läit falsch. Wat do opgebaut gouf, dat spott all Beschreiwung.

Et geet, de Schëlder an der Entrée no, ëm « Morals », « Geschlecht », « Centre de rétention », « typesch männlech/weiblech », « Kierperhygiène », « Umweltschutz », « Jouets », an sou virun. Déi selwecht Sujeten hätte kënnen an enger Ausstellung iwwer « Identitéiten » op de Fidji-Inselen oder am Botswana behandelt ginn. Eis « Identitéiten » si well offiziell austauschbar an ouni signifikanten Bezuch zu dem wat mir Lëtzebuerger wierklech sinn. Genee sou wor et och geduecht, dat wor Absicht a Programm, well dat wat mir sinn, därfe mir net méi bleiwen.

An der Sektioun « Spillgezei » geet et ëm Gender, an der Sektioun « Gender » geet et em Gender a soss och nach ganz ville ëm feministescht Gedeesems aus dem Wolléckenkukucksheem vun der politescher Lénker. An dat, wuelverstan, ënnert der Autoritéit vun der ex-chrëschtlecher Partei CSV!

Iwwer eis Sprooch geet och Rieds, nämlech fir d’Fro ze stellen « Dialekt oder Sprache ? ». Ech zitéieren: « Ist ein Luxemburger jemand, der Luxemburgisch spricht ?  Die Realität ist komplexer. So sprechen die Bewohner aus dem Norden Luxemburgs sehr ähnlich wie die Belgier aus der Nachbarregion. Die einen sehen es als « Luxemburgisch », die anderen als Teil des « Deutschen ». Merci, Madame Modert ! Eigentlech hate mir geduecht, zënter 1984 déi do Fro definitiv geregelt ze hunn, nodems an der däitscher Nazi-Press nes völkesch Theorien iwwer d’Lëtzebuerger an hir Sprooch opgedaucht woren.

D’Lëtzebuergescht gëtt gläich nach eemol relativéiert. Op engem Ziedel steet : « Heute gibt es drei offizielle Sprachen : [wat iwwregens net wouer ass, et sinn dräi administrativ Sproochen] Deutsch, Französisch und Luxemburgisch [an där Reihenfolleg !]. Dem Gesetz von 1984 nach ist Luxemburgisch die « nationale Sprache ». In der EU ist sie aber keine offizielle Amtssprache. Sie gilt als eine « Regionalsprache ». » Hei ass de Message : och wann d’Lëtzebuerger sou maachen als hätten si eng Nationalsprooch, an der EU zielt dat net! An och fir déi do Situatioun, nämlech  fir den onbefriddegenden Statut vum Lëtzebuergeschen an den europäeschen Institutiounen, dréit un éichter Plaz déi Lëtzebuerger Regierung d’Schold!

Eng ganz Vitrin ass dem Tëschefall dediéiert, den mat der Präsenz vun anti-semiteschen Ausdréck a Sprachwierder am alen Lëtzebuerger Dictionnaire ze dinn huet. Sëcher, dat ass eng Diskussioun wäert, mä muss grad dat an enger Ausstellung iwwer eis national Identitéit thematiséiert gëtt, an där soss bal näicht Positives iwwer eis gesot oder gewise gëtt ? De Message soll nach eemol sinn : de Lëtzebuerger ass u sech en Anti-Semit an e Rassist.

En ass iwwregens och schonn Rassist wann en sech d’Zänn wäscht. Ech zitéieren : «  Heutzutage ist das gängige Schönheitsmodell: jung und schlank, gerade weisse Zähne und weisse Haut. Die Grenzen zwischen Körperkult und Rassismus sind fliessend. »  Ech hunn nach net decidéiert ob den Text besonnesch hannerhälteg oder einfach nëmme stréihdomm ass.

Mä ech hat « Gender » versprach, also zitéieren ech nach ë bësschen aus der Ausstellung iwwer d’lëtzebuerger « Identitéien » am staatlechen Festungsmusée : « Auch das biologische Geschlecht steht zur Diskussion. Seine Eindeutigkeit ist zu hinterfragen. Inter- und transsexuelle Menschen beweisen, dass die Grenzen zwischen Mann und Frau unklar sind. ».

Just an engem Punkt ass déi Ausstellung ënner CSV-Autoritéit, trotz alle Geschlechteronkloerheeten, sech awer sëcher: Fraen (secher där, déi et wierklech sinn, an net där déi mengen dat si et wären) musse kënnen fräi ofdreiwen : «Die Diskriminierung fängt schon vor der Geburt an. Der Schwangerschaftsabbruch ist in Luxemburg nicht allein die Entscheidung der schwangeren Frau. Der Embryo steht im Mittelpunkt. Wird er als « anormal » angesehen, ist eine Abtreibung eher möglich. »

An dann gëtt et nach en drëtten Deel an dëser Ausstellung: Konferenzen a Virträg.

Och do, geet et net em Geschichtsfleg odre m eis Identitéit, mä em Identitéitsdemontage. Als Illustratioun zitéieren ech  einfach mol d’Titelen vun e puer Konferenzen (Cyvle de conférences « Identitéiten ») déi fir 2013 geplangt sinn :

–          Baustelle Identität

–          Nation, nationalité, nationalisme

–          Wie wir Raum (ab)schaffen

–          Die Verkörperung der Identität (Entdecken Sie aus der Sicht psychologischer Forschung wie wir unseren Körper wahrnehmen….)

–          De-/Konstruktion von Geschlecht

–          L’islam en tant que système de valeurs

Meng Conclusioun ass ganz einfach : ech verlaangen dat eng anstänneg, historech a kulturell fondéiert Ausstellung iwwer déi lëtzebuerger Identitéit an de Festungsmusée kënnt, an dat déi Ausstellung déi lo do ass virun de Fidji-Inselen versenkt gëtt.

P.S. De CLAE organiséiert zësummen mam Informatiounsbüro vum Europaparlament am März  eng Konferenz an der Foire iwwer d'“Citoyenneté européenne et identités culturelles„. Dat Ganzt ass an der langue d’exclusion Franséich, eng Iwwersetzung op Lëtzebuergesch gëtt et net.  Den Här LSAP-Minister Nicolas Schmit schwätzt iwwer „Les limites de la citoyenneté européenne en matière de genre, migrations et inégalités sociales“ an den Här  CSV-Chamberpresident Laurent Mosar schwätzt iwwer „La citoyenneté européenne au Luxembourg, un modèle à suivre“. Ech notéieren, dat a kengem vun denen am Ganzen fënnef Virträg iwwer Themen wéi „Citoyenneté européenne et intégration“ oder iwwer déi Lëtzebuerger Identitéit geschwat gëtt.